Ένα χρόνο μετά την τραγωδία στο Μάτι, ζωντανεύουν οι μνήμες και ο πόνος φουντώνει, αλλά επίσης η αγωνία και η περισυλλογή πολλών για το πώς δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Πώς είναι ο Υμηττός μας; Προστατεύεται;
Δημοσιεύουμε απλά την αγωνία ενός περιπατητή, όπως αυτή αποτυπώνεται στην επιστολή που μας έστειλε. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
"Καλημέρα !!!
Ημέρα μνήμης! Έχει περάσει ένας χρόνος από την αποφράδα ημέρα της 23ης Ιουλίου 2018, με 102 νεκρούς, εγκαυματίες που γλίτωσαν από του χάρου τα δόντια αλλά θα τραβούν τον δικό τους Γολγοθά για την υπόλοιπη ζωή τους, χιλιάδες στρέμματα καμένης γης, περιουσίες κατεστραμμένες, σε Γεράνεια Όρη, Κινέτα, Μάτι.
Μυαλό δεν είχαμε αλλά ούτε πρόκειται να βάλουμε !
Τα παθήματα δεν μας γίνανε μαθήματα !
Το 6.00 μ.μ. έως αργάμησι ...καλά κρατεί.
Ο κόσμος για "να περάσει" , ανοίγει μόνος του τα εμπόδια στο κλείσιμο του δρόμου προς τη δασική οδό του Υμηττού, στο ύψος του κοιμητηρίου Παπάγου όπου είχαν τοποθετηθεί στο δείκτη επικινδυνότητας 4 .
Σήμερα, αν και ο δείκτης είναι 3 δεν βρέθηκε κανένας να τα απομακρύνει, ούτε από τους εθελοντές, πυροσβεστική, αστυνομία, δήμο ...
Το ίδιο ισχύει και στα κοιμητήριο με την πινακίδα, να μην ανάβουν τα καντήλια λόγω... επικινδυνότητας.
Θα είναι εκεί μέχρι κάποιος να διαμαρτυρηθεί...
Τα χόρτα ένα "μπόι" ψηλού ανθρώπου στο χώρο έξω από το κοιμητήριο Παπάγου.
Ας μη αναφερθούμε τι γίνεται εντός...
Τα παρατηρητήρια είναι κλειστά και περιμένουν τους έμμισθους πυροφύλακες.
Τα οχήματα πυρόσβεσης "κοιμούνται" στο χώρο του κοιμητηρίου Παπάγου .
Καλημέρα σας και είθε ο Θεός να μας βάλει μυαλό !!!
Αναγνώστης - περιπατητής".